James Joyce

James Joyce
	;
Beathaisnéis
Breith	(en) James Augustine Aloysius Joyce; 2 Feabhra 1882; Ráth Garbh (Ríocht Aontaithe na Breataine Móire agus na hÉireann)
Bás	13 Eanáir 1941 ; 58 bliana d'aois; Zürich, Eilvéis
Siocair bháis	Peireatóiníteas
Áit adhlactha	Reilig Fluntern
Faisnéis phearsanta
Reiligiún	Caitliceachas
Scoil a d'fhreastail sé/sí	An Coláiste Ollscoile, Baile Átha Cliath (1898–1902); Coláiste Choill Chluana Gabhann ; Coláiste Belvedere
Áit chónaithe	avenue Charles-Floquet; avenue Charles-Floquet
Teanga dhúchais	Béarla
Airde	71 in
Lámhcheannas	Deasógacht
Dath súile	Gorm
Dathán gruaige	Gruaig donn
Gníomhaíocht
Réimse oibre	Litríocht agus úrscéal
Suíomh oibre	Páras ; Trieste ; Zürich
Gairm	file, scríbhneoir, iriseoir, léirmheastóir liteartha, údar, úrscéalaí, múinteoir, scríbhneoir próis
Tréimhse oibre	1904 –
Seánra	Litríocht fhicseanúil, filíocht, psychological fiction (en) , Bildungsroman (en) agus stream of consciousness (en)
Faoi thionchar	Giambattista Vico
Teangacha	An Iodáilis, An Laidin, an Fhraincis, Béarla, Gearmáinis agus An Danmhairgis
Pátrún	Harriet Shaw Weaver (en)
Saothar
	Saothar suntasach Exiles; (1904) Dubliners; (1905) Stephen Hero (en) ; (1907) A Portrait of the Artist as a Young Man; (1914) Ulysses; (1923) Finnegans Wake; (1927) Pomes Penyeach (en) ;
Suíomh a chartlainne	An Leabharlann Bhriotanach ; Beinecke Rare Book & Manuscript Library (en) ; Leabharlann Náisiúnta na hÉireann ; Zürich James Joyce Foundation (en) ; University at Buffalo - North Campus (en) ; Ionad Harry Ransom [ MS-02232] ;
Teaghlach
Céile	Nora Barnacle (1931–1941)
Páirtí	Nora Barnacle (1904–)
Páiste	Lucia Joyce; ( Nora Barnacle); Giorgio Joyce; ( Nora Barnacle)
Athair	John Stanislaus Joyce
Siblín	Stanislaus Joyce
Croineolaíocht
Márta 1933-Deireadh Fómhair 1933	Nazi book burnings (en)
	Síniú
Suíomh gréasáin	jamesjoyce.ie

Scríbhneoir a rugadh i mBaile Átha Cliath in Éirinn ab ea James Augustine Aloysius Joyce (gaelaítear a ainm mar Séamus Seoige scaití). (2 Feabhra 1882 – 13 Eanáir 1941).

Ba i mBéarla a scríobh sé a chuid saothair, ach feictear ina mhórshaothair ar nós Ulysses (1922) agus Finnegans Wake (1939) go raibh an-eolas aige ar nuatheangacha na hEorpa, beagán Gaeilge san áireamh, chomh maith le Laidin, Gréigis, Fraincis, Spáinnis, Iodáilis agus mórán eile nach iad.^[1]

Tá easaontas i measc lucht litríochta ar fheabhas chuid den scríbhneoireacht sna leabhair sin, mar go bhfuil an teanga casta, le meascán teangacha, agus mar gur i bhfoirm sruth smaointe atá cuid mhór de.

Saol[cuir in eagar | athraigh foinse]

B'as Gaillimh a bhean, Nora Barnacle. Chas siad ar 16 Meitheamh 1904. Bhí mac (Giorgio, 1905) agus iníon (Lucia, 1907) acu. Phós Nora agus Joyce sa bhliain 1931.

Chaith Joyce cuid mhór dá shaol san Eoraip, i Zürich na hEilvéise (1915-1919), i dTrieste na hIodáile (1904-1915, 1919-1920) agus i bPáras na Fraince (1920-1941), sa chuid ba mhó. Fuair Joyce post i mbanc sa Róimh fosta (1906-1907) ach b'fhuath leis an chathair úd agus d'fhill seisean agus a theaghlach go Trieste i ndiaidh tamaill ghairid.

Bhí Joyce ar ais i mBaile Átha Cliath sa bhliain 1912 agus a chéad leabhar, Dubliners, á fhoilsiú. Faraor géar gur chaill an clódóir a mhisneach ag an nóiméad deiridh agus dhóigh sé gach uile chóip den leabhar ‘graosta’. Níor leag Joyce cos in Éirinn arís go deo.^[2]

Seans maith nach bhfeicfeadh Ulysses solas an lae murach gur iarr an file Ezra Pound ar Joyce teacht go Páras sa bhliain 1920. Dar leis an bheathaisnéisí Richard Ellmann, bhí Joyce le seachtain a chaitheamh i bPáras ach d’fhan sé ann ar feadh 20 bliain. Is ansin a chríochnaigh sé Ulysses.^[2]

Cuireadh Ulysses amach i bhfoirm sraithe ar dtús, rud a thug deis do na húdaráis i Meiriceá agus i Sasana cosc a chur ar an úrscéal sular éirigh le Joyce é a chríochnú fiú. Bhí Joyce bocht in umar na haimléise. In 1921, bhuail sé isteach chuig Shakespeare and Company, siopa leabhar i bPáras chun a thrioblóidí a roinnt leis an úinéir, Sylvia Beach. Bean ar leith a bhí inti agus ba mhór an tacaíocht a thug sí do Joyce agus mhórscríbhneoirí an lae. D’fhoilsigh sí an leabhar ina iomláine ar an 2 Feabhra 1922.

Deireadh a shaoil[cuir in eagar | athraigh foinse]

Ghoill an glácóma air, agus é ag druidim le deireadh a shaoil ach go háirithe, agus bhí an-deacracht aige léamh profaí a dhéanamh ar a chuid leabhar.

Fuair sé bás i Zürich nuair a tháinig cóma air i ndiaidh obráid ar othras bréifneach. Nuair a fuair sé bás sa bhliain 1941, shocraigh polaiteoirí na hÉireann gan freastal ar an tsochraid agus ní bheadh fáil ar Ulysses in Éirinn go dtí na 1960idí.^[2]

Oidhreacht[cuir in eagar | athraigh foinse]

Is cinnte go raibh an-tionchar ag an stíl sin ar údair eile, agus go bhfuil an-éacht déanta aige i gcuid dá chuid cur síos.

Saothar[cuir in eagar | athraigh foinse]

Ulysees[cuir in eagar | athraigh foinse]

Is cur síos ar lá amháin i saol fhir óig an chuid is mó de Ulysses, agus ceiliúrann lucht liteartha Bhaile Átha Cliath agus a gcairde Lá Bloom (Bloomsday) ar 16 Meitheamh in ómós do laoch an leabhair, Leopold Bloom.

Príomhalt: Ulysses

I measc saothair eile James Joyce tá:

Chamber Music (1907)
Dubliners (1914).
Exiles (1915)
A Portrait of the Artist as a Young Man (1916)
Pomes Penyeach (1927)
Finnegans Wake (1939)

Gaeilge[cuir in eagar | athraigh foinse]

Bhí caidreamh casta crosta ag James Joyce leis an nGaeilge. Mar shampla, deir Stephen sa Portrait of the Artist as Young Man go mbeadh an Béarla i gcónaí mar “an acquired speech” aige.^[3]

Dúirt Buck Mulligan in Ulyseesː

‘He’s English and he thinks we ought to speak Irish in Ireland. Sure we ought to, the old woman said, and I’m ashamed that I don’t speak the language myself. I’m told it’s a grand language by them that knows it’

Agus é ar an ollscoil i mBaile Átha Cliath, chláraigh Joyce le cúrsa a bhí á reáchtáil ag Conradh na Gaeilge agus thug cúpla bliain ag foghlaim na teanga, an t-aon iarracht ‘foirmeáilte’ a dhein sé an teanga a shealbhú. Ba é Pádraig Mac Piarais a bhí ag teagasc ins na ranganna ar a bhfreastail Joyce agus ní róthógtha a bhí an Seoigheach lena chur chuige ná, go deimhin, leis na ranganna féin. Mheas an Piarsach gur den riachtanas é “to exalt Irish by denigrating English”; chuir an meon sin fearg ar Joyce.^[3] Bhí an oiread sin gráin ag an ilteangach óg ar dhearcadh cúng claonta an mhúinteora gur gheall sé dó féin nach bhfoghlaimeodh sé an Ghaeilge go brách.^[2]

Scríobh deartháir Joyce,Stanislaus faoin suim a chuir ‘Jim’ sa teanga timpeall an ama seo agus ar an urraim a thug sé di. De bharr a chumais, ba dheacair a shamhlú go bhféadfadh mórán dua bheith ag Joyce féin i mbun Gaeilge a fhoghlaim. D’fhoghlaim sé an Ioruais, mar shampla, chun go mbeadh ar a chumas saothar Ibsen a léamh sa teanga inar céadcheapadh é.^[3]

Níl an chuma air go ndein Joyce puinn staidéir breise ar an nGaeilge sna blianta beaga i ndiaidh dó Éire a fhágáil in 1904. Ach tá fianaise ann gur threisigh a spéis sa teanga agus ina saíocht de réir mar a chuaigh sé in aois.^[3]

Tionchar[cuir in eagar | athraigh foinse]

Cé gur i mBéarla a scríobh an Seoigeach, maíonn Thomas Kinsella go bhfuil saothar Joyce mar chuid de shnáithe leanúnach traidisiúin litríochta na hÉireann: ‘…Yeats stands for the Irish tradition as broken; Joyce stands for it as continuous, or healed – or healing – from its mutilation’.^[4]^[5]

Ach is díol suntais a laghad suime ar an mórgóir a bhíonn ag scoláirí Joyceacha sa Ghaeilge agus i litríocht na Gaeilge, “an extraordinary situation” i gcás Finnegan’s Wake, dar le Diarmuid Curraoin, “when one considers that, firstly, the author declares in the book Irish to be the second language of the ‘Wake’ and secondly, that there is hardly a page of the novel which does not contain at least one Irish language element”.^[4]