Thomas Lee (captaen)

Ón Vicipéid, an chiclipéid shaor.
Infotaula de personaThomas Lee

Cuir in eagar ar Wikidata
Beathaisnéis
Breithc. 1551 (Féilire Ghréagóra)
Bás14 Feabhra 1601
49/50 bliana d'aois
Tyburn (Ríocht Shasana)
Siocair bháisPionós an bháis
Gníomhaíocht
Gairmsaighdiúir Cuir in eagar ar Wikidata
TeangachaBéarla na Breataine
Gairm mhíleata
Céim mhíleatacaptaen Cuir in eagar ar Wikidata
CoinbhleachtCogadh na Naoi mBliana
Eile
Ciontaíodh iTréas Cuir in eagar ar Wikidata

Captaen airm Shasana a bhí i Thomas Lee (1551/2 – 14 Feabhra 1601), a d'fheidhmigh faoin Bhanríon Eilís I agus a chaith an chuid is mó dá ghairm bheatha in Éirinn le linn choncas na dTúdarach ar an tír sin. Cé go raibh céim mheánach aige, bhí ról corrach aige i bpolaitíocht fhaicseanach na linne agus bhí sé thar a bheith gníomhach le linn Chogadh na Naoi mBliana (1595–1603). Cuireadh chun báis é ag Tyburn toisc go raibh lamh aige i dtréas an 2ú Iarla Essex .

Luathshaol[cuir in eagar | athraigh foinse]

Ba gharmhac do Robert Lee (b. 1539) é Thomas Lee, dá dhara bean chéile, Lettice Peniston, baintreach Sir Robert Knollys, agus iníon le Thomas Peniston ó Hawridge, Siorrachd Buckingham. [1] [2] Ba iad a thuismitheoirí ná Benedict Lee (r. Feabhra 1559) agus Margaret Pakington, iníon Robert Pakington. [3] [4] [5] [6]

Trína chéad bhean, ba é Robert Lee athair Sir Anthony Lee, agus do bhí Tomás Laoi uime sin ina chol ceathrair (den leathfhola, sé sin gan ach tuismitheoir amháin i gcoiteann acu) an mhic ba shine agus an t-oidhre ​​​​a bhí ag Sir Anthony Lee, an cúirteoir Sir Henry Lee, curadh na Banríona Eilís. [7] [8] [6]

.

Gairmréim[cuir in eagar | athraigh foinse]

Sa deireadh bhí Lee ceangailte le Walter Devereux, 1ú Iarla Essex. Is dócha gur tháinig sé go hÉirinn i 1574 chun páirt a ghlacadh i scéim coilínithe Essex in oirthear Uladh, agus i 1576 bhí sé ina chonstábla ar Charraig Fhearghais .

Nuair a phós sé sa bhliain 1578 le baintreach Chaitliceach Éireannach, Elizabeth Peppard, baintreach John Eustace, [7] tháinig sé ar mhaoin nach beag, lena n-áirítear Caisleán Mhártain i gContae Chill Dara. Cheannaigh sé Caisleán Réabáin ina dhiaidh sin, ag iarraidh a fheofheirme in Aibreán 1583, agus go leor maoine eile.

I 1580 cúisíodh é as robáil mhórbhealaigh in Oxfordshire, ach nuair a scaoileadh saor ar bhannaí é, d’fhill sé ar Éirinn.

Éirí Amach sa Pháil[cuir in eagar | athraigh foinse]

Sa bhliain 1581, luadh Lee agus a bhean chéile in achainí chuig an Fear Ionaid Gray as na héagóraí a rinneadh ar Robert Pipho, a rinne gearán arís ina aghaidh an bhliain dár gcionn, mar gheall ar ghoid eallaigh. Mar sin féin, bhí Gray ag brath air chun cur i gcoinne éirí amach Eustace sa Pháil agus chuir sé na cúisimh faoi chois. D’éirigh le Laoi deartháir reibiliúnach Bíocunta Baltinglass, Thomas Eustace, a ghabháil agus thabhaigh sé míshásamh Iarla Urmhumhan, a chuir i gcoinne a chuid ionraí ar Thiobraid Árann, ag cur síos air mar, “ this railing fellow ”. An bhliain dár gcionn i bPort Láirge bhí air é féin a ghlanadh de bharr gearán nó "clamorous complaints".

I mí Feabhra 1583, tar éis an éirí amach a chur faoi chois, díscaoileadh complacht Lee de 24 marcach. Moladh ardeaspag Bhaile Átha Cliath, Adam Loftus, agus Geoffrey Fenton é, ag rá faoi ""not without his portion of that common and secret envy which biteth most of us that serve here". ". Ag an am céanna scríobh Gray chuig rúnaí na banríona, Walsingham, ag rá go mbeadh 200 saighdiúir Éireannach ag Lee le seoladh isteach i bhFlóndras, ag tabhairt faoi deara go bhfuil " "Lee is settled to reform his mis-spent life by hazard in service". ".

Bhí sealúchais éagsúla i mBealach Conglais curtha faoina choimeád aige, agus rinne sé achainí ina leith, agus d’éirigh leis cur faoi i gCill Dara, áit ar bheartaigh sé an tír a chosaint le 25 marcach agus 50 coisithe. Thathain an moladh seo le Loftus, a thug faoi deara am méid seo faoi Lee; "hath so weeded out those parts of that lewd sort of people as the inhabitants of their own report find great quiet and better security of their lives, goods and cattle than of many years they have had".. Scríobh an Ríchomhairle chuig Lee i mí Iúil 1583 ag ceadaigh na gcapall agus na gcoisithe.

Seirbhís faoi Pherrot[cuir in eagar | athraigh foinse]

Sa bhlianta1584-5, rinne Lee gearán faoin na coisithe a chaill sé faoi Bhagenal agus Stanley sa tuaisceart agus é ag feachtasaíocht in aghaidh Shomhairle Buidhe Mac Domhnaill. Thug sé cuairt ar Shasana ansin, agus i bhfómhar na bliana 1585 d’fhostaigh an tiarnaí nua, John Perrot é in aghaidh an reibiliúnaigh Cahir Óg Caomhanach i gCill Chainnigh. ar an sirriam ansin agus "grew to words and so to blows" ” leis; cé nach raibh ach 60 fear ag Lee agus níos mó ná 300 ag an sirriam, bhí Lee in ann an sirriam a ghabháil agus roinnt dá chuid fear a mharú. Daingnigh an eachtra seo naimhdeas Iarla Urmhumhan, ach bhí Lee in ann brath ar thacaíocht Walsingham agus Perrot, a cheadaigh gur ghníomhaigh sé de réir dualgais.

Bheartaigh Lee chun ceannaire na nGearaltach, Walter "Reagh" Mac Gearailt, a ghabh, ach sceith bean chéile Lee, a bhí mar ateangaire in idirbheartaíochtaí leis na reibiliúnaithe, an scéal leis. Scar Lee óna bhean chéile i mí Dheireadh Fómhair 1587, ach is cosúil go raibh caidreamh áirithe aige léi. Faoin am seo bhí sé tar éis titim amach le Perrot - go páirteach toisc nár íocadh as a chuid seirbhísí - agus cuireadh i bpríosún é ar feadh ocht seachtaine i gCaisleán Bhaile Átha Cliath agus baineadh uaidh a chomplacht. Chuir Lee a bhean chun na cúirte chun a chás a phlé, agus i 1588 bhí sí fós ann ag iarraidh go sannfaí buíon de 50 fear, a tógadh ó chaptaen eile, dá fear céile.

Sa bhliain 1591 d’fhulaing Lee "a great casual fire by the means of lewd servants"” i gCaisleán Mháirtín, rud a chosain £1,000 dó agus a d’fhág é féin agus a bhean gan faic ach a gcuid éadaí agus roinnt capall. Chuir sé an milleán ar Nicholas White, breitheamh sinsearach agus taobhaí Iarla Urmhamhan, as an eachtra seo.

Ulaidh[cuir in eagar | athraigh foinse]

Sa bhliain 1593 ghlac Lee páirt san sluaíocht i gcoinne Aodh Mhig Uidhir faoi cheannas an tiarna nua, William FitzWilliam. Tar éis cath Bhéal Leice mhol Aodh Ó Néill, Iarla Thír Eoghain agus Sir Henry Bagenal é as a chrógacht, mar go raibh sé ar an gcéad duine a chuaigh isteach san áth ar abhainn na hÉirne..

D’éirigh Lee agus Ó Néill mór le chéile, agus bhí sé úsáideach don rialtas le linn idirbheartaíochta leis an iarla i Márta 1594, sular thosaigh Cogadh na Naoi mBliana. Uair amháin, d’iarr an t-iarla cuideachta “ Tom Lee ”: mar aon le hidirghabhálaí eile, chuaigh Lee in éineacht leis an iarla agus, ar fhilleadh dó, thuairiscigh sé go raibh cuid de chóisir an iarla tar éis airm a dhíriú ar a bhrollach agus gur bhuail sé é féin agus a chompánach lena spéicí agus leis sin do chomhairligh an iarla dó imtheacht.

Chuaigh Lee go Sasana mar idirghabhálaí, agus thart ar an am seo scríobh sé a Brief Declaration, a cuireadh i láthair na banríona i mí na Samhna agus nár tugadh aird chuí air. Bhí a phortráid déanta age freisin ag Marcus Óg Gheeraerts. Ina scríbhinní chaith sé é féin i múnla an laoch Rómhánach Scaevola, a chuaigh isteach i gcampa na nÉatrúscach chun an rí a fheallmharú agus, ar é a bheith aimsithe amach agus a thriail, chuir sé a lámh dheas sa lasair, agus leis sin socraíodh conradh. Bhí an mhacasamhail le caidreamh Lee le hUí Néill, agus is cosúil gurb é a argóint go raibh na reibiliúnaigh in arm mar gheall go raibh an choróin tar éis a feachtas a chaitheamh thar Fhear Manach agus Muineachán go croílár chríoch Uí Néill i gCúige Uladh. Mar sin féin, chuir an Fear Ionaid FitzWilliam - ar chuir Lee an príomh-mhilleán as an gcogadh ag a dhoras - síos don Tiarna Burghley go raibh Lee " "indigent and desperate",", agus mhol sé go gcuirfí cosc air bheith i láthair na banríona.[9]

D’fhill Lee ar Éirinn i Meán Fómhair 1595 agus mharaigh sé Céadach Mac Feidhlimidh Riabhach. Mheas Harrington gur dúnmharú cruálach é, agus cuireadh Lee i bpríosún arís i gCaisleán Bhaile Átha Cliath. I Márta 1596 d'fheidhmigh Lee faoin Fhear Ionaid Russell agus ghabh sé Caisleán an Chlocháin. Dhiúltaigh an garastún géilleadh dó ná na mná a bhogadh as, mar sin bhearnaigh sé na ballaí agus chuir sé an díon tuí trí thine: fuair seisear is daichead bás, sna lasracha nó trí shaighdiúirí Lee iad a chaitheamh thar na ballaí.

I mí Aibreáin 1596 scríobh Lee chuig príomh-rúnaí na banríona, an Tiarna Burghley, ag tathant arís ar pholasaí comhréitigh i dtreo Uí Néill - a bhí fógraithe ina reibiliúnach anois - a rachadh go Sasana ar phas coimirce ón bhanríon. Rinne Lee gearán go bhféadfaí an t-éirí amach a sheachaint dá nglacfaí lena chomhairle bhunaidh. Ag an bpointe seo bhí imeachtaí dlí a thionscnamh in aghaidh mar gheall ar riaráistí cíosanna na Corónach. Faoin samhradh bhí amhras air ar Ó Néill, a bhí “ "too far gone with pride of his own strength and confidence of foreign assistance, that he is past all hope of being reclaimed otherwise than by force". ”.

Sa tóir ar Fhiach Mac Aodha Ó Broin[cuir in eagar | athraigh foinse]

Thosaigh Lee ag gearán go bhfaigheadh sé bás mar an bhfear ba bhoichte i seirbhís na Banríona: mhaígh sé go raibh ceann feadhna agus comhghuaillí Uí Néill, Fiach Mac Aodha Ó Broin, ag cur bac ar a imeachtaí leis an iarla reibiliúnach, agus gur ghabh na Búitléirí (teaghlach an Iarla Urmhumhan), 500 bó óna thalamh agus dó siad go talamh sé cinn de na bailte a bhí nuathógtha aige.

I mí na Nollag 1596 thuairiscigh an Fear Ionad Russell go raibh Lee tar éis 17 cloigeann de na reibiliúnaigh a sheoladh isteach chuige, seirbhís a íocadh go mór as. I mí Aibreáin ina dhiaidh sin, rinne Lee gearán le rúnaí na Banríona, Robert Cecil, faoi thuairiscí béadánach ina choinne féin agus lorg sé údarás chun an Broineach a ghabhadh, a dhíbirt nó a mharú. Ag an am seo is cosúil go raibh sé bréan dá sheirbhís olc in Éirinn, ach bhí úsáid bhreise ag Russell dó.I mí na Nollag 1596 thuairiscigh go raibh Lee tar éis 17 ceann de na reibiliúnaigh a sheoladh isteach, seirbhís ar phá ard. I mí Aibreáin ina dhiaidh sin rinne Laoi gearán le rúnaí na Banríona, Robert Cecil, faoi thuairiscí clúmhilleadh ina choinne féin agus d'iarr sé údarás chun O'Byrne a ghlacadh, a dhíbirt nó a mharú. Is cosúil go raibh sé tuirseach ag an am seo lena sheirbhís trua in Éirinn, ach bhí tuilleadh úsáide ag Russell dó.

Tugadh ardú céime do Lee, ceapadh ina é ina Phropast-Mharascal i gCúige Chonnacht; an mhí dár gcionn bhí sé i gceannas ar an bpáirtí a mharaigh Ó Broin, a bhí breoite faoin am seo, agus mhol Loftus é as a chuid gníomhartha. I gcruinniú leis an reibiliúnaithe, shéan sé ina dhiaidh sin ar an mBíobla go raibh sé ionpháirteach leis an marú agus cháin sé é toisc nach bhfuair sé luach saothair ar bith as; chuaigh a shaighdiúirí ansin i gcomhar leis na reibiliúnaigh agus iad i mbun ruathar ar fiche a sé bailte i dtír Uí Bhroin. Faoi mhí na Samhna bhí Lee ag iarraidh maithiúnas Uí Néill as bás Uí Bhroin, ach fuair sé tailte Uí Bhroin ón rialtas agus fuair sé coimisiún i gcomhair dlí míleata a chur i bhfeidhm ar fud dheisceart Laighean freisin.

B'fhearr le Lee airteagail thréasa in aghaidh shirriam Chill Chainnigh as Rose O'Toole (nee Basnett) a choinneáil faoi rún. Bhí sí i bpríosún sa chaisleán, agus chuir Lee bac ar a forghníomhú mar chúiteamh ar a gealltanas chun cabhrú leis i ngabháil agus i marbhadh mic Uí Bhriain, beirt acu a bhí pósta ar a deirfiúracha féin. Cuireadh i leith Lee gur tharraing sé súile Airt Uí Thuathail amach le linn d'Art a bheith faoina chosaint, agus do dheartháir an íospartaigh, Rowny, a thiomáint chun ceannairce agus é faoin gcosaint chéanna.agus é faoi chosaint, agus gur thiomáin sé deartháir an íospartaigh, Rowny, chun ceannairce agus é faoin gcosaint chéanna.

Cogaidh[cuir in eagar | athraigh foinse]

Nuair a sháraigh Ó Néill Bagenal ag Cath Bhéal an Átha Buí i 1598, coinníodh Lee i bpríosún i mBaile Átha Cliath ar feadh fiche seachtain ar chúiseanna tréasa a thug Ormond agus sirriam Chill Chainnigh ina choinne tar éis a chuid iarrachtaí go gcuirfí ceannaire na reibiliúnach isteach mar uachtarán Uladh. Thairg deirfiúracha Rice O'Toole fianaise i gcoinne Lee mar chosaint. An t - aturnae ginearálta shíl dteagmháil ciontú giúiré agus dul, ag breathnú go "hath sé tuillteanais maith agus easláinte olc ". Chualathas fianaise, léirigh Lee a litreacha coimisiúin - rud a thug cumhacht dó pairt a ghlacadh le reibiliúnaigh - agus dúirt sé go ndearnadh a litir ó Ó Néill ionpháirteach leis na Tiarnaí Dlí agus Cirt. Tar éis ghabh sé leithscéal ar a ghlúine os comhair na comhairle, bhí sé liberated agus chuaigh sé ar aghaidh go dtí dún Maryborough revictual.Nuair a bhuaigh Ó Néill Bagenal ag Cath an Fhoth Bhuí sa bhliain 1598, cuireadh Laoi i bpríosún i mBaile Átha Cliath ar feadh fiche seachtain ar chúisimh tréasa a thug Urumhain agus sirriam Chill Chainnigh ina choinne tar éis dó iarracht a dhéanamh Ó Néill (an ceannaire reibiliúnach) a insealbhú mar uachtarán ar Chúige Uladh. Thairg deirfiúracha Róis Uí Thuathail fianaise i gcoinne Lee mar mhalairt ar chosaint. Shíl an t-ard-aighne go mbeadh ciontú giúiré idir dhá cheann na meá, ag rá "he hath good merits and evil infirmities" agus imeacht, ag tabhairt faoi deara “ go bhfuil tuillteanais mhaithe agus easláinte olca aige ”. Éisteadh le fianaise, thaispeáin Lee a litreacha coimisiúin - ag tabhairt an chumhacht dó dul chun socraithe le chéile le reibiliúnaithe - agus dúirt go bhfuair an Tiarna Breitheamh,faoi rún, a litir ó Ó Neill. Tar éis dó a leithscéal a ghabháil ar a ghlúine os comhair na comhairle, saoradh é agus chuaigh sé ar aghaidh chun lón a sholáthar don dhúnfort Fort Protector.

I mí Dheireadh Fómhair 1598 thug Lee cuideachta 100 troigh le Ormond isteach sa Mhumhain chun an éirí amach sa chúige sin a chosc. Mí ina dhiaidh sin bhí sé sa phríosún tar éis a dhearbhú go raibh Ormond ag cur as don éirí amach agus go raibh comhaontuithe rúnda aige le hUa Néill agus le hIarla Chill Dara. Mhaígh sé gur dhíspreagadh Cill Dara ón éirí amach agus go raibh sé taobh thiar de scéim chun Ormond a threascairt, mar a raibh iníon an iarla le Cill Dara a phósadh le spré £2,000-3,000.[10]

Essex[cuir in eagar | athraigh foinse]

I mí Aibreáin 1599 fuair pátrún Laoi, William FitzGerald, 13ú Iarla Chill Dara, bás i longbhriseadh agus é ag taisteal go dtí Essex in Éirinn ag tús fheachtas costasach agus nár éirigh leis in aghaidh Uí Néill.

Nuair a scaoileadh saor é, chuaigh Lee faoi rún go hUí Néill i samhradh na bliana 1599 ar feadh cúpla lá. Cuireadh ina leith gur dréachtaíodh plean chun Ormond a mharú le linn na cuairte sin, ach lig Essex dá chumarsáid neamhúdaraithe dó. I mí Lúnasa thug sé cuairt arís ar an iarla reibiliúnach le fios Sir Christopher Blount ; Nuair a d'aimsigh O'Neill " athrú go maith ón iar-mheon a bhí aige agus go raibh sé le hiontas agus le huasaicme ", chuir Lee mallacht air agus d'imigh.

Chuaigh Lee go Sasana tar éis Mheán Fómhair 1599 agus d’fhéach sé le labhairt lena chol ceathrair, Ditchley, toisc go raibh an dara ceann i mbannaí ar a shon. Ag an am bhí sé faoi ghabháil tí le Essex, a dúirt go raibh cead tugtha aige do Lee dul chuig a chol ceathrair, ach gur thug sé ordú dó gan dul i muinín Londain ná an chúirt. Gidheadh do chuaidh Laoi go cúirt, áit ar n-a ndearna airdeaspog Chaisil, Miler Magrath, leis na briathraibh is mígheana agus is truamhéileach é, agus tréas do chur air; Scríobh Lee chuig Cecil ag lorg deis chun na táillí a chomhlíonadh.

I mí Aibreáin 1600 rinne Laoi achainí filleadh ar Éirinn. Thart ar an am seo chuir sé a Fionnachtain - scríofa agus é faoi ghabháil tí - ina n-ar mhol sé téarnamh Chúige Laighean, agus d'iarr sé seanchas ar thír Uí Boirne agus ar leifteanantacht Léix mar aon le dáileadh ar a lucht leanúna. tailte na reibiliúnach. Do bheartaigh sé níos moille dul i gcomhghuaillíocht le taoisigh Chonnacht, go háirithe McWilliam a gheall Aodh Rua Ó Domhnaill a urghabháil mar chúiteamh ar Iarlacht agus leifteanantacht Mhaigh Eo móide £1000 le Laoi chun feidhmiú mar ardcheannasaí ar Chonnachta. D’aontaigh an Bhanríon do chách, ach amháin ceapadh Lee, agus d’ordaigh sí go ndéanfaí an íocaíocht tar éis an fhíric. Faoi mhí na Nollag bhí sé tinn agus bhí moill ar fhreagairt a chuid moltaí.

Ar 12 Feabhra 1601, ceithre lá tar éis Essex a ghabháil ar chúisimh tréasa, d'iarr Lee cúnamh Sir Henry Nevill agus Sir Robert Crosse (captaen cabhlaigh a rinne Essex ridire ar an turas go Cadiz i 1596) [11] - le ceathrar uaisle eile - chun iontas a dhéanamh ar an banríon ina seomra príobháideach ag am suipéar. Ba é an plean a bhí aige ná í a chur faoi ghlas agus í a chur faoi ghlas go dtí go síneoidh sí barántas chun Essex a sheachadadh. Chuir Crosse a bplean in iúl do na húdaráis, áfach, agus gabhadh Lee agus é ag faire ar dhoras an tseomra mar ullmhúchán don iarracht an tráthnóna dár gcionn.

Phós Lee ar dtús, sa bhliain 1578, Elizabeth Peppard, recusant agus baintreach John Eustace, agus iníon le Cuthbert Peppard, [7] a raibh mac agus iníon aige: [6] [8]

  • Henry Lee (c. 1585 - 9 Deireadh Fómhair 1657 ), a bhí ina oidhre dlí ar chol ceathrar leis an leath-fola a athar, Sir Henry Lee, ach ní bhfuair sé formhór na n-eastát mar gur bheartaigh Sir Henry Lee iad a fhágáil go ceann eile i bhfad i gcéin. gaolta. Rinneadh ridire de 19 Bealtaine 1618, agus fuair sé bás gan phósadh in aois a seachtó a dó. Cuireadh é i Tortworth, Gloucestershire. [12] [13]
  • Margaret Lee, a phós Sir Charles Manners, mac Sir Thomas Manners agus Theodosia Newton, iníon Sir Thomas Newton. [12] [13]

Phós sé sa dara háit, sa bhliain 1595, Kinborough Valentine, cúlchainteoir Sasanach. Ní raibh aon cheist maidir lena dhara pósadh. [7]

Scríbhinní[cuir in eagar | athraigh foinse]

  • Dearbhú gairid ar rialtas na hÉireann - c. 1594
  • Fionnachtain agus téarnamh na hÉireann le leithscéal an údair - c. 1599

Phéinteáil an t-ealaíontóir Pléimeannach Marcus Gheeraerts the Younger portráid Lee i 1594, nuair a bhí sé 43 bliain d'aois. Is dócha gur choimisiúnaigh a leathchúpla, Sir Henry Lee é.  Taispeántar an t-ábhar i regalia captaen na heithne ríoga, ag seasamh leis na cosa agus na cosa lom, agus é armtha le sciath, claíomh, clogad, liús agus peitril (piostal capall). Bhí na cosa agus na cosa lom le troid i bportaigh na hÉireann.[14]

Nótaí[cuir in eagar | athraigh foinse]

  1. Chambers 1936, pp. 16, 18.
  2. Harris 2002, pp. 3–4.
  3. Chambers 1936, pp. 18, 29, 31, 247.
  4. Gibbs 1888.
  5. Phillimore 1888.
  6. 6.0 6.1 6.2 Howard 1886.
  7. 7.0 7.1 7.2 7.3 McGurk 2004.
  8. 8.0 8.1 Chambers 1936.
  9. "Lee's comments on Fitzwilliam, c.1594". Cartlannaíodh an bunleathanach ar 2011-08-07. Dáta rochtana: 2023-01-02.
  10. "Lee's "Discovery and Recovery of Ireland" c.1599". Cartlannaíodh an bunleathanach ar 2011-08-07. Dáta rochtana: 2023-01-02.
  11. Robert Cecil Earl of Salisbury (1864). "Letters from Sir Robert Cecil to Sir George Carew ...". Camden Society. 
  12. 12.0 12.1 Howard 1886, p. 103.
  13. 13.0 13.1 Chambers 1936, p. 247.
  14. Morison, Samuel Eliot, The European Discovery of America, New York, Oxford University Press, 1971, pg 567

Tagairtí[cuir in eagar | athraigh foinse]

  • Chambers (1936). "Sir Henry Lee: An Elizabethan Portrait". Oxford: Clarendon Press. 
  •  
  • Gibbs (1888). "Worthies of Buckinghamshire": 309–12. Aylesbury, Buckinghamshire: Robert Gibbs. Dáta rochtana: 6 December 2013. 
  • Harris (2002). "English Aristocratic Women, 1450–1550: Marriage and Family, Property and Careers". New York: Oxford University Press. ISBN 9780198034490. Dáta rochtana: 6 December 2013. 
  • "Miscellanea Genealogica et Heraldica" (1886) I. London: Mitchell and Hughes. Dáta rochtana: 6 December 2013. 
  •  
  • "The Visitation of the County of Worcester Made in the Year 1569" (1888) XXVII: 101–3. London: Harleian Society. Dáta rochtana: 6 December 2013. 
  • Lee's "A brief Declaration of the Government of Ireland" Curtha i gcartlann 2011-08-07 ar an Wayback Machine
  • Richard Bagwell, Ireland under the Tudors 3 vols. (London, 1885–1890).
  • John O'Donovan (ed.) Annals of Ireland by the Four Masters 7 vols. (1851).
  • H.L. Stephen, State Trials, Political and Social, Second Series, Vol. III (London, 1902)
  • Steven G. Ellis Tudor Ireland (London, 1985). ISBN 0-582-49341-2ISBN 0-582-49341-2.
  • Erzsébet Stróbl, "The Device of the Savage Irish: The Portrait of Captain Thomas Lee.” Orpheus Noster 9.4 (2017): 7-19.
  • Hiram Morgan Tyrone's Rebellion: The Outbreak of the Nine Years War in Ireland (Woodbridge, 1993).
  • Cyril Falls Elizabeth's Irish Wars (1950; reprint London, 1996). ISBN 0-09-477220-7ISBN 0-09-477220-7.
  • Dictionary of National Biography 22 vols. (London, 1921–1922).
  • Dictionary of National Biography (London, 2005).