Associazione Calcio Milan

Associazione Calcio Milan
	;
Ainmnithe in ómós	Milano
Sonraí
Leasainm	I Rossoneri
Cineál	club sacair ; men's association football team (en)
Foirm dlí	società per azioni
Dáta a bunaíodh	16 Nollaig 1899
Bunaitheoir(í)	Alfred Edwards agus Herbert Kilpin
Gníomhaíocht
Spórt	sacar
Sraith spóirt	Serie A (1983–)
Ionad baile	San Siro: Milano . 75,817
Trealamh	Puma SE
Rialachas corparáideach
Ceanncheathrú	Milano, An Iodáil;
Uachtaránacht	Paolo Scaroni (2018–)
Príomhchóitseálaí	Paulo Fonseca (2024–)
Úinéir	Elliott Management Corporation (en) (2018–)
Fochomhlacht	Milan Futuro (en)
Úinéir de	Milanello (en) ; Casa Milan (en) ; Centro Sportivo Vismara (en) ; Milan TV (en) ; M-I Stadio Srl (en)
Suíomh gréasáin	https://www.acmilan.com/
	Suíomh geografach ;

Éidí

Baile

As baile

Tríú éide

Dathanna:

Dearg - Dubh

Siombail:

Diabhal

Is club peile Iodálach é Associazione Calcio Milan, ar a dtugtar Milan de ghnáth, a bunaíodh i Milano sa bhliain 1899. Imríonn an club i Serie A faoi láthair.^[1] Is é Milan an club a bhfuil an líon is mó comórtas idirnáisiúnta buaite acu (18, curiarracht atá á comhroinnt leis na Boca Juniors),^[2] i measc na nduaiseanna tá ceithre Chorn Idir-ilchríochach, seacht gCorn Eorpach, cúig Shárcorn Eorpach agus dhá Chorn na gCorn.^[3]

Is é Milan an club Iodálach is rathúla i gcomórtais idirnáisiúnta, an chéad club Iodálach Corn na hEorpa a bhuachaint (i séasúr an 1962/63) agus an club is rathúla i gcomórtais Iodálacha tar éis an Juventus agus an Internazionale,^[4] arna bhuachan 17 teidil sraithe, cúig Coirn na hIodáile agus cúig Supercoirn Iodálacha.^[5] Tá sé tite as an Serie A dhá uair ina stair, sna blianta 1980 agus 1982. D'éirigh an chéad ísliú mar thoradh ar scannal na Totonero.^[6]

Is é Milan an aon fhoireann an Serie A a bhuachaint gan cluiche a chailleadh (1991/92) agus an aon trí imreoirí a soláthar do na dtrí áiteanna ag barr na rangú Liathróid óir in aon séasúr amháin: sa bhliain 1988, nuair a sheas Marco van Basten, Ruud Gullit agus Frank Rijkaard don club ar an póidiam, agus sa bhliain 1989, nuair a rinne Marco van Basten, Franco Baresi agus Frank Rijkaard mar an gcéanna. D'fhógair suirbhé a tiomsaíodh leis an iris World Soccer sa bhliain 2007 an Milan de na hÍsiltírigh, treoraíodh ag Arrigo Sacchi, mar an fhoireann club is láidre de gach na hamanna.^[7]

De réir suirbhé a choimisiúnaigh an nuachtán la Repubblica agus a foilsíodh ar 20 Lúnasa 2008,^[8] tá 13.6% de tacadóirí peile na hIodáile ag an Milan, ar chúl an Juventus (32.5%) agus an Inter (14%).^[9] Ag leibhéal Eorpach, tá sé an ochtú fhoireann le tacaíocht is mó, an club Iodálach le tacadóirí is mó san Eoraip, mar a thaispeántar le staidéar a d'fhoilsigh an chuideachta Ghearmánach Sport+Markt sa bhliain 2009.^[10]

Ba chumann den grúpa Fininvest (Silvio Berlusconi) ó 1986 go dtí 2017 é AC Milan."Società". ACMilan.com. Dáta rochtana: 2010-06-24. (it)</ref>

Is é Associazione Calcio Milan ball bunaidh den Cumann Club na hEorpa, eagraíocht idirnáisiúnta a d'ionadaigh an eagraíocht G-14 agus comhdhéanta de phríomhclubanna peile aontaítear i gcosaint na cearta spórtúil, dlíthiúil agus teilifíse a fháil.^[11] Imríonn sé a chluichí bhaile i Stadio Giuseppe Meazza i gceantar na San Siro.^[12]

Stair

Bunaíodh an Milan Foot-Ball and Cricket Club ar 16 Nollaig 1899 buíochas leis an tionscnaíocht ghrúpa de Shasanaigh agus Iodálaigh beodh le paisean don pheile. Ba é Alfred Edwards céad uachtarán na Milan agus Herbert Kilpin an chéad traenálaí.^[13]^[14] Bhí bunú an chlub a phoibliú dhá lá ina dhiaidh sin trín nuachtán, La Gazzetta dello Sport. Bhí an club a chleamhnú don Feidearálacht Pheile na hIodáile sa bhliain 1900. Rinne an scuad a thús oifigiúil i gcoinne an FC Torinese i gcluiche leathchríochnaitheach den sraith agus bhuaigh Meadál an Rí sa bhliain chéanna.^[15]

Tháinig an Milan chun bheith seaimpín na hIodáile sa bhliain 1901, sraith bhuanna leantacha den Genoa a idirbhriseadh le hiad a shárú i chluiche críochnaitheach le 3-0. D'fhan an club go dtí 1906 don chéad teideal sraithe tar éis sin, nuair a sháraigh sé an Juventus ag an foirceann de chluiche críochnaitheach conspóidte. Shroich an tríú rath sa bhliain 1907 buíochas leis an críochnú chéad áit san Girone Finale.

D'ainneoin na rathanna, d'éirigh easaontas sa chumann maidir leis an deis peileadóirí coigríche a shíniú agus d'fhág grúpa de bhaill club nua a bhunú, an Football Club Internazionale Milano.^[16] Athraíodh an ainm bunaidh den Milan Foot-Ball and Cricket Club go Milan Football Club sa bhliain 1919.^[17] Tháinig an athrú ainm ag an tús de thréimhse fada gan rath, nuair a níor sháraigh na diabhail na críochnuithe tríú áit a shroicheadh i shéasúir na 1937/38 agus 1940/41 riamh. Ba iad Aldo Boffi agus Giuseppe Meazza na réaltaí den ré seo.

Tógadh staidiam na San Siro ag an uachtarán Piero Pirelli sa bhliain 1926 agus tháinig chun bheith an baile nua den chlub. D'athraigh an cumann a hainm go Milan Associazione Sportiva sa bhliain 1936 agus d'fhorchuir na húdaráis faisisteacha an Italianizzazione den ainm go Associazione Calcio Milano sa bhliain 1939.^[18]^[19] Tar éis an Dara Cogadh Domhanda d'fhill an fhoireann ar an seanainm agus mar sin, rugadh an Associazione Calcio Milan sa bhliain 1945.^[20]

Shroich an ceathrú scudetto i shéasúr an 1950/51 tar éis 44 blianta ag fanacht, in éineacht leis an Corn Laidineach, buíochas lena cúil den tríréad Sualannach cáiliúil de hionsaí Gre-No-Li: Gunnar Gren, Gunnar Nordahl agus Nils Liedholm, leis an caomhnóir Lorenzo Buffon agus leis an treorú teicniúil den Ungárach Lajos Czeizler. Shínigh imreoirí eile mar Juan Alberto Schiaffino, Osvaldo Bagnoli, Luigi Radice agus Cesare Maldini don Milan sna blianta ina dhiaidh sin agus ghlac siad páirt i buanna na Serie A sna séasúir 1954/55, 1956/57, 1958/59 agus bua an Chorn Laidineach 1956, treoraíodh ag an captaen Nils Liedholm. Shroich an Milan cluiche críochnaitheach de Chorn Seaimpíní na hEorpa den chéad uair sa bhliain 1958, a cailleadh le 3-2 in am breise i gcoinne an Real Madrid,^[21] buaiteoir chéad cúig eagráin na trófaí.

Bhuaigh an Milan a ochtú teideal i shéasúr an 1961/62 le Nereo Rocco ar an binse, an ardaimsitheoir José Altafini in ionsaí agus Gianni Rivera i lár na páirce. An séasúr ina dhiaidh sin, bhailigh Cesare Maldini Corn na hEorpa i Staidiam Wembley tar éis sáraíodh an Benfica le 2-1, buíochas lena líonta de Altafini.^[22] Cailleadh an Corn Idirilchríochach le 1-0 i gcluiche cinntitheach i gcoinne an Santos de Pelé sa bhliain 1963, le Giuseppe Viani ina thraenálaí san Maracanã tar eís an pasáiste de Rocco go dtí an Torino.^[22] Ba é seo an séasúr deireanach faoi uachtaránacht de Andrea Rizzoli, a d'éirigh as a oifig tar éis naoi mbliana ag stiúir an chlub ina bhuaigh sé ceithre scudetti, Corn Laidineach amháin, Corn na hEorpa amháin agus ina chruthaigh sé an lárionad spóirt Milanello.^[23]

Traenálaí:	Massimiliano Allegri
Traenálaí cúnta:	Mauro Tassotti
Cúntóir teicniúil:	Angelo Castellazzi
Cúntóir teicniúil:	Andrea Maldera
Traenálaí na coimeádaithe:	Villiam Vecchi
Traenálaí na coimeádaithe:	Valerio Fiori