Tocsaineacht

Is siombail choitianta é an bhlaosc agus na croschnámha le haghaidh tocsaineachta.

Is éard is tocsaineacht ann ná an méid is féidir le substaint cheimiceach nó le meascán áirithe substaintí damáiste a dhéanamh d'orgánach . Is féidir le tocsaineacht tagairt a dhéanamh don éifeacht ar orgánach iomlán, mar shampla ainmhí, baictéar, nó planda, chomh maith leis an éifeacht ar fhostruchtúr an orgánaigh, mar shampla cill (cíteatocsaineacht ) nó orgán ar nós an ae ( heipiteatocsaineacht ). Mar bhreis air sin, féadfar an focal a úsáid go meafarach chun cur síos a dhéanamh ar éifeachtaí tocsaineacha ar ghrúpaí níos mó agus níos casta, mar aonad an teaghlaigh nó an tsochaí i gcoitinne. Uaireanta bíonn an focal comhchiallach a bhea nó a mhór, le nimhiú sa saol laethúil.

Sanasaíocht

Tagann an téarma tocsaineacht ón Laidin toxicus, focal a thagann ón nGréigis τόξον toxon tacsón (" bogha "), tagairt d'úsáid saigheada nimhiaithe mar airm.

Cineálacha

De ghnáth bíonn cúig chineál tocsaineachta ann; ceimiceach, bitheolaíoch, fisiciúil, radaighníomhach agus iompraíoch.

Bíonn miocrorgánaigh agus seadáin ina gcúis le galar tocsaineach sa chiall leathan ach go hiondúil tugtar pataiginí orthu seachas substaintí tocsaineacha. Is féidir le tocsaineacht bhitheolaíoch pataiginí a bheith deacair a thomhas toisc go bhféadfadh an dáileog thairsí a bheith ina orgánach aonair. Go teoiriciúil, is féidir le víreas, baictéar nó cnuimh amháin atáirgeadh chun ionfhabhtú tromchúiseach a dhéanamh. Má tá córas imdhíonachta slán ag óstach, cothromaítear tocsaineacht dhúchasach an orgánaigh le freagairt an óstaigh; is meascán é an tocsaineacht éifeachtach ansin. I gcásanna áirithe, m.sh. tocsain chalair, is substaint neamhbheo tálta ag an orgánach, seachas an t-orgánach féin, is cúis leis an ngalar. De ghnáth, tugtar tocsainí ar thocsainí bitheolaíocha neamhbheo dá leithéid má tháirgeann miocrorgánach, planda nó fungas iad, agus nimheanna má tháirgtear iad ag ainmhí.