Ocsaídiúchán

Cailliúint leictreon, a dtarlaíonn dí-ocsaídiúchán ag an am céanna i gcónaí le gnóthú an leictreoin chéanna. Imoibrithe ceimiceacha ina n-aistrítear leictreoin ó adamh amháin go hadamh eile, agus luaitear iad mar imoibrithe ocsaídiúcháin/ dí-ocsaídiúcháin, nó ocsdí. Tugtar staid ocsaídiúcháin nó uimhir ocsaídiúcháin ar dhúile mar thomhas ar a n-airíonna ocsaídiúcháin/dí-ocsaídiúcháin. Is iad seo na rialacha chun an uimhir ocsaídiúcháin a thabhairt: Tugtar (+2) ar ocsaigin ach amháin ar an dúil féin (0) is ar an tsárocsaíd (-1). Tugtar (+1) ar hidrigin ach amháin an dúil féin (0) is na hidrídí salanda (-1). Tugtar (-1) ar hailiginí atá nasctha le dúile nach ocsaigin iad. I gcás na ndúl eile, bíonn suim na n-uimhreacha san ian nó sa mhóilín cothrom leis an lucht glan. Mar sin, is í staid nó uimhir ocsaídiúcháin an Mn san ian MnO₄^- ná (-1 + 4 x 2 = +7). Is í staid ocsaídiúcháin an S san ian S₂O₃^- ná ((-2 + 3 x 2)/2) = (+2). Scríobhtar staideanna ocsaídiúcháin le huimhreacha Rómhánacha mar seo: mangainéis (VII) nó Mn^VII , sulfar (II) nó S^II.