Alexandra Kollontai

Alexandra Kollontai
	;
Ainm sa teanga dhúchais	(ru) Александра Михайловна Коллонтай
Beathaisnéis
Breith	(ru) Александра Михайловна Домонтович ; 19 Márta 1872 (Iúlach); Cathair Pheadair, An Rúis
Bás	9 Márta 1952 ; 79 bliana d'aois; Moscó, An Rúis
Siocair bháis	Galar
Áit adhlactha	Reilig Novodevichy
Ambasadóir
	1943 – 1945
Minister plenipotentiary (en)
	1924 – 1943
Chargé d'affaires (en)
	1924 – 1924
Ball de Chomhthionól na Rúise
	1918 – 1918
Aire rialtais
	1917 – 1918
Faisnéis phearsanta
Scoil a d'fhreastail sé/sí	Ollscoil Zürich
Gníomhaíocht
Suíomh oibre	Osló ; Stócólm
Gairm	coimeasár na ndaoine (1917–1918), teoiricí polaitiúil, réabhlóidí, scríbhneoir, taidhleoir, gníomhaí ar son chearta na mban, socheolaí
Ball de pháirtí polaitíochta	Páirtí Sóisialta Daonlathach an Lucht Oibre den Rúis ; Páirtí Cumannach an Aontais Shóivéidigh
Ball de	Workers' Opposition (en)
Teangacha	An Rúisis
Ghlac sé/sí páirt i
27 Márta 1922	11th Congress of the Russian Communist Party (en)
8 Márta 1921	10th Congress of the Russian Communist Party (en)
18 Márta 1919	8th Congress of the Russian Communist Party (en)
6 Márta 1918	7th Congress of the Russian Communist Party (en)
26 Iúil 1917 (Iúlach)	6th Congress of the Russian Social Democratic Labour Party (en)
Teaghlach
Teaghlach	Domontovitch (en)
Céile	Pavel Dybenko ; Vladimir Liudvigovich Kollontay
Athair	Mikhail Domontovich
Duine muinteartha	Yevgeniya Mravina (maternal half-sister (en) ); Yevgeny Mravinsky (nia)
	Gradam a fuarthas (1946) Knight Grand Cross of the Order of St. Olav‎ (en) ; (Meitheamh 1944) Ord an Iolair Astacaigh; (1933) Ord Leinín; Ord Mheirge Dearg an Lucht Oibre; Ord Mheirge Dearg an Lucht Oibre ;
	Ainmnithe do (1947) Duais Nobel na Síochána; (1946) Duais Nobel na Síochána;
	Síniú

Réabhlóidí, polaiteoir, taidhleoir agus teoiriceoir Marxach Rúiseach ab ea Alexandra Mikhailovna Kollontai (Rúisis: Александра Михайловнннтай; née Domontovich, Домонтович; Márta 1872 – 9 Márta 1952). Agus í ag feidhmiú mar Choimisinéir Leasa an Phobail i rialtas Vlaidímír Leinín sna blianta 1917 -1918, ba bhean thar a bheith mór le rá í laistigh den pháirtí Boilséiveach. Ba í an chéad bhean í a bhí ina haire comh-aireachta, agus an chéad ambasadóir mná.

Iníon le ginearál Arm na Rúise Impiriúil, ghlac Kollontai leis an bpolaitíocht radacach sna 1890idí agus chuaigh sí isteach i bPáirtí Sóisialta Daonlathach an Lucht Oibre (PSDLO) sa bhliain 1899. Le linn scoilte idé-eolaíoch an RSDLP, thacaigh sí leMeinséiveach Julius Martov i gcoinne Boilséiveach Lenin. Ar deoraíocht ón Rúis sa bhliain 1908, chuaigh Kollontai ar chamchuairt go dtí Iarthar na hEorpa agus na Stáit Aontaithe agus chuaigh sí i mbun feachtais i gcoinne rannpháirtíochta sa Chéad Chogadh Domhanda. Sa bhliain 1915, bhris sí leis na Meinséivigh agus tháinig chun bheith ina bhall de na Boilséivigh

I ndiaidh Réabhlóid na Feabhra 1917 a chuir an tsár as oifig, d'fhill Kollontai ar an Rúis. Thacaigh sí le moltaí radacacha Lenin agusmar bhall de Lárchoiste an pháirtí vótáil sí ar son an bheartais 'éirí amach armtha', as ar eascair Réabhlóid Dheireadh Fómhair agus titim Rialtas Sealadach Alexander Kerensky . Ceapadh í mar Choimisinéir an Phobail um Leas Sóisialach sa chéad rialtas Sóivéadach, ach d'éirigh sí as oifig go luath mar gheall ar a bheith i gcoinne chonradh síochána Brest-Litovsk.

Sa bhliain 1919, bhí Kollontai ar thús cadhnaíochta i mbunú an Zhenotdel, roinn na mban, a bhí nua ag an am, den Lárchoiste a bhí dírithe ar stádas na mban san Aontas Sóivéadach a fheabhsú. Ba laoch í do shaoirse na mban, agus ina dhiaidh sin aithníodh í mar dhuine lárnach i bhfeimineachas Marxach .

Nor chuir Kollontai fiacail ann agus í in aghaidh an tionchair mhaorlathaigh ar an bPáirtí Cumannach agus a chleachtais inmheánacha neamhdhaonlathacha. Chuige sin, thaobhaigh sí le Freasúra na nOibrithe den eite chlé sa bhliain 1920, ach buaileadh í agus cuireadh i leataobh í sa deireadh, agus is ar éigean go rIaibh sÍ in ann áfach, sheachain sí a BHEITH díbeartha as an bpáirtí ar fad gan a bheith díbrithe as an bpáirtí ar fad. Ó 1922 ar aghaidh, ceapadh í chuig poist éagsúla taidhleoireachta thar lear, ar seirbhís san Iorua, Meicsiceo agus an tSualainn. Sa bhliain 1943 tugadh ardú céime di mar ambasadóir go dtí an tSualainn. D'éirigh Kollontai as seirbhís taidhleoireachta i 1945 agus fuair sí bás i Moscó i 1952.

Beathaisnéis

Sinsearacht