Édith Piaf

Édith Piaf
	; (1946)
Beathaisnéis
Breith	(fr) Édith Giovanna Gassion ; 19 Nollaig 1915; Páras, An Fhrainc
Bás	10 Deireadh Fómhair 1963 ; 47 bliana d'aois; Grasse, An Fhrainc
Siocair bháis	Bás nádúrtha (Fuiliú inmheánach)
Áit adhlactha	Reilig Père-Lachaise, 97 48° 51′ 35″ N, 2° 23′ 56″ E / 48.859683°N,2.398894°E; Grave of Gassion-Piaf (en)
Faisnéis phearsanta
Ainm cleite	Édith Piaf
Áit chónaithe	Páras; Stáit Aontaithe Mheiriceá; An Normainn; an Fhrainc
Teanga dhúchais	an Fhraincis
Airde	147 cm
Gníomhaíocht
Gairm	amhránaí, chansonnier, ealaíontóir sráide, ealaíontóir taifeadta, aisteoir, cumadóir amhrán
Tréimhse oibre	1935 – 1963
Ball de	Ancient Mystical Order Rosae Crucis (en)
Seánra	Chanson, chanson réaliste (en) agus ballade
Teangacha	An Fhraincis agus Béarla
Cineál gutha	Contralt; ;
Uirlis	Ceol gutha
Lipéad ceoil	Polydor Records (1935–1946); Pathé-Marconi (en) (1946–1963)
Saothar
	Saothar suntasach (1945) La Vie en rose; (1959) Milord; (1960) Non, je ne regrette rien (en) ;
Teaghlach
Céile	Jacques Pills (1952–1956); Theophanis Lamboukas (1962–1963)
Páirtí	luach anaithnid ; Yves Montand ; Marcel Cerdan (1948–1949); Louis Gérardin (1951–1952)
Páiste	Marcelle Dupont, iníon fola; ( )
Athair	Louis Gassion agus Line Marsa
Croineolaíocht
14 Deireadh Fómhair 1963	sochraid (Reilig Père-Lachaise)
	Gradam a fuarthas (1998) Grammy Hall of Fame (en) , as a saothar La Vie en rose; (1977) silver record (en) ; gold record (en) ; platinum record (en) ;
	Síniú

Amhránaí mór le rá de chuid na Fraince ab ea Édith Piaf, nó an Gealbhan Beag mar a thugtaí uirthi (19 Nollaig 1915 - 11 Deireadh Fómhair 1963), duine de na hoirfidigh is breátha sa 20ú haois. Bhí cáilíocht choscrach ag baint lena glór cinn a chuirfeadh na clocha ag caoineadh.^[1]

Tá meas iontach aige ar a cuid amhránaíochta i gcónaí. Maireann sé i gcónaí mar íocón cultúrtha Francach. I measc na móramhrán uaithi bhí ‘La Vie en Rose’ agus ‘Non, je ne regrette rien.’

Saol

Saol corrach a bhí aici – deirtear gur rugadh ar chosán í. Rugadh í faoin ainm Édith Giovanna Gassion ar an 19 Nollaig 1915 san ospidéal Tenon i bPáras.^[2]

Aithnítear go forleathan go raibh gnaoi na ndaoine ar Piaf, an t-amhránaí ba mhó a bhí sa Fhrainc sa 20ú haois (le Jacques Brel agus Charles Aznavour b'fhéidir).

Bhásaigh sí ar 11 Deireadh Fómhair 1963. Ba alcólach déanta í agus fuair sí bás den ailse ae, in aois 47 bliain di.

Amhráin

Bailéid den chuid ba mhó a chas sí. I measc a cuid amhrán, tá "La vie en rose" (1946), "Hymne à l'amour" (1949), "Milord" (1959), "Non, je ne regrette rien" (1960),^[3] "l'Accordéoniste" (1941), "Padam...Padam", agus "La Foule".

Gaeilge

Aistríodh cuid de shaothar Piaf go Gaeilge mar chuid d’imeachtaí na féile litríochta IMRAM. Bhí an file Liam Ó Muirthile, nach maireann, lárnach san obair sin. Casann an t-amhránaí Hilary Bow a chid amhrán.^[4]

Féach freisin

Tagairtí

↑ imram.ie (2011). "Clár 2011". Cartlannaíodh an bunleathanach ar 2021-10-11. Dáta rochtana: 2021.
↑ "Édith Piaf" (as fr) (2021-09-14). Wikipédia.
↑ "Edith Piaf - Non, je ne regrette rien" (as en) .
↑ Sinéad Ní Uallacháin. "Caint faoin ‘Gaelophobia’ agus imeachtaí eile" (en-US). NÓS. Dáta rochtana: 2021-10-11.

[1] ram.ie (2011). "Clár 2011". Cartlannaíodh an bunleathanach ar 2021-10-11. Dáta rochtana: 2021.

[2] "Édith Piaf" (as fr) (2021-09-14). Wikipédia.

[3] "Edith Piaf - Non, je ne regrette rien" (as en) .

[4] Sinéad Ní Uallacháin. "Caint faoin ‘Gaelophobia’ agus imeachtaí eile" (en-US). NÓS. Dáta rochtana: 2021-10-11.

[1]

[2]

[3]

[4]