Otto I, Impire Naofa Rómhánach
  | |
| Ainm sa teanga dhúchais | (de) Otto I der Große |
|---|---|
| Beathaisnéis | |
| Breith | 23 Samhain 912 Wallhausen |
| Bás | 7 Bealtaine 973 60 bliana d'aois Memleben |
| Áit adhlactha | Cathedral of Magdeburg (en)  |
 Impire Naofa Rómhánach | |
| 2 Feabhra 962 – 7 Bealtaine 973 | |
| Gníomhaíocht | |
| Gairm | rialtóir |
| Teangacha | An Laidin |
| Eile | |
| Teideal uasal | Monarc na hIodáile (951–973) Diúc na Sacsaine (936–961) |
| Teaghlach | Ríshliocht Ottonach |
| Céile | Eadgyth (929–946) Adelaide na hIodáile (951 (Féilire Ghréagóra)–) |
| Páiste | Liutgarde (  Eadgyth)Otto II ( Adelaide na hIodáile)William, Ardeaspag Mainz ( )Matilda, Ban-ab Quedlinburg ( Adelaide na hIodáile)Liudolf, Diúc Swabia ( Eadgyth)Richilde von Sachsen ( Eadgyth) |
| Athair | Anraí Foghlaera agus Matilda Ringelheim |
| Siblín | Hedwig na Sacsaine, Gerberga na Sacsaine, Thankmar, Anraí I agus Bruno Mór |
| Duine muinteartha | Anraí II, Diúc na Baváire (nia) Conrad I na Burgúine (deartháir céile) Eadgifu Wessex (deirfiúr chéile) Gerberge na Lorráine (neacht) |
Síniú  | |
 | |
Ba é Diúc na Sacsaine, Rí na Gearmáine, Rí na hIodáile, agus "an chéad cheann de na Gearmánaigh ar a dtugtaí impire na hIodáile", de réir Arnulfus Mediolanensis, é Otto I nó Otto Mór. Le linn do Shéarlas Mór a bheith ina impire, roinneadh a impireacht i measc a chuid garmhac, agus tar éis fheallmharú Berengar I de Friuli sa bhliain 924, d'fhan teideal na hImpire folamh le beagnach daichead bliain. Ar an 2 Feabhra 962, ceapadh Otto ina Impire ar chríocha a bheadh ainmnithe ina dhiaidh sin an Impireacht Naofa Rómhánach.
Beathaisnéis[cuir in eagar | athraigh foinse]
Phós Otto Eadgyth Shasana sa bhliain 929 agus tháinig sé i gcomharbacht ar a athair mar rí na Gearmáine (ar a dtugtar go hoifigiúil fós an Fhrancóin Thoir) sa bhliain 936.
Shocraigh sé bheith choróinithe in Aachen, iar-phríomhchathair Shéarlais Mhóir, áit a raibh sé ungtha ag Hildebert ardeaspag Mainz, príomháidh eaglais na Gearmáine. Dar leis an staraí Sacsanach Widukind von Corvey, ghníomhaigh na cithre diúic eile de chuid na hImpireachta mar fhreastalaithe pearsanta air le linn a fhéasta corónaithe, iad siúd as Franconia, an tSuáiv, an Bhaváir agus an Lorráin,: Arnulf I na Baváire mar mharascal, Hermann I, Diúc na Suáive ag riaradh deochanna, Eberhard III (Franconia) mar seanascal (nó maor), agus Giselbert na Lorráine mar Seomairlíneach. Ó thús a fhlaithis d'fhógair sé gur chomharba Shéarlais Mhóir ab ea é, go raibh oidhrí deireanach Shéarlais sa Fhrancóin Thoir go léir marbh, agus go raibh eaglais na Gearmáine, lena easpaig agus abaí cumhachtacha, taobh thiar dó. Mar sin féin, bhí ríshliocht na gCairilínseach fós i gceannas ar Neustria nó an Fhrancóin Thiar.