Henry Clemens van de Velde

Henry Clemens van de Velde
	;
Ainm sa teanga dhúchais	(nl) Henry Clemens Van de Velde
Beathaisnéis
Breith	3 Aibreán 1863; Antuairp, An Bheilg
Bás	25 Deireadh Fómhair 1957 ; 94 bliana d'aois; Zürich, Eilvéis
Áit adhlactha	Tervuren Communal Cemetery (en)
Faisnéis phearsanta
Scoil a d'fhreastail sé/sí	Royal Academy of Fine Arts (en) ; Ollscoil Ghent
Áit chónaithe	Villa Bloemenwerf (en)
Gníomhaíocht
Réimse oibre	Dearadh agus ailtireacht
Gairm	ailtire, innealtóir, dearthóir intí, múinteoir ollscoile, dearthóir, péintéir, dearthóir seodra
Fostóir	Ollscoil Ghent
Ball de	Les XX (en) (1888–); Deutscher Werkbund
Gluaiseacht	Art Nouveau agus nua-aoiseachas
Mac/iníon léinn	Jacob Ängman
Teangacha	An Fhraincis agus An Ollainnis
Saothar
	Saothar suntasach (1895) Villa Bloemenwerf (en) ; (1936) Boekentoren (en) ; (1938) Kröller-Müller Museum (en) ; (1942) National Institute for Technical Education Leuven (en) ;
Suíomh a chartlainne	Archives for Modern Architecture (en) [ BE/ 842474/ Van de Velde]; Royal Library of Belgium (en) [ BE/556326/Fonds Vd Velde]; Bozar (en) [ BE/ 902914/ Fonds Henry van de Velde]; Departmental archives of Yvelines (en) , doiciméad → litir [ 166J, Ms 12209-12228]; Stadsarchief Leuven (en) ;
Teaghlach
Céile	Maria Van de Velde

Ailtire a rugadh in Antuairp na Beilge ab ea Henry Clemens van de Velde (3 Aibreán 1863 - 25 Deireadh Fómhair 1957). Bhunaigh sé Scoil na nEalaíon is na gCeirdeanna i Weimar na Gearmáine i 1906, agus is uaithi sin a d'fhorbair Bauhaus Walter Gropius i 1919.

A luathshaol[cuir in eagar | athraigh foinse]

Bhí Henry ar an séú duine clainne i dteaghlach poitigéirí. Bhí an t-athair, Guillaume Charles van de Velde, arbh as an mBruiséil dó, go maith as, agus chomh maith leis an bpoitigéireacht d'eagraíodh sé féilte do chumadóirí ceoil idirnáisiúnta clúiteacha.^[1]

Tagairtí[cuir in eagar | athraigh foinse]

↑ Hussey, Matt (2011). "Henry Clemens van de Velde". Fréamh an Eolais. Coiscéim. p. 697.

[FreamhanEolais-1] Hussey, Matt (2011). "Henry Clemens van de Velde". Fréamh an Eolais. Coiscéim. p. 697.

[1]