Treabhann míleata

Ón Vicipéid, an chiclipéid shaor.
WD Bosca Sonraí GairmTreabhann míleata
Cineál fostaíochta
giúistís Rómhánach

Oifigeach de chuid arm na Róimhe ab ea treabhann míleata' ( Laidin: tribunus militum, 'ceannasaí na saighdiúirí') a rangaíodh faoi bhun an leagáid agus os cionn an cheantúra . Ba mhinic fir óga de chéim na hEachaíochta ag feidhmiú mar threabhann míleata, mar chloch chéimneach chun an tSeanaid. [1] Níor cheart an tribunus militum a mheascadh le hoifig pholaitiúil thofa tribune de na daoine ( tribunus plebis ) ná le hoifig tribunus militum consulari potestate .

An Róimh Luath[cuir in eagar | athraigh foinse]

Tagann an focal tribunus as tribus, “treibh”. [2] I stair is luaithe na Róimhe, chuir gach ceann de na trí threibh (Ramnes, Luceres, agus Tities) ceannasaí amháin ar aghaidh nuair a cruinníodh arm, ós rud é nach raibh aon arm seasta ann. [3] Bhí na treabhainn ina gceannasaithe ar an léigiún bunaidh de 3,000. In aimsir an staraí Gréagach Polybius (b. 118 R.Ch.), bhí seisear treabhainn ann, agus ba iad na consail a cheap iad. [4] Mar sin féin, tá an próiseas trína roghnaíodh agus a sannadh na treabhainn casta agus bhí éagsúlacht ann ag amanna éagsúla.

Tréimhse Phoblachtánach[cuir in eagar | athraigh foinse]

Sa tréimhse Poblachtach, ceapadh seisear do gach léigiún. Tugadh údarás do bheirt ag an am, agus rinne an cheannasaíocht i measc an tseisir. Fir ab ea na treabhainn, ar stádas na seanadóirí, a bhí ceaptha ag Seanad na Róimhe. Chun post an treabhainn a bhaint amach, níor ghá ach duine amháin a bheith ina bhall den aicme cheannais. Faoin mbliain 311 R.Ch. bhí an ceart ag na pleibigh sé cinn déag de na saighdiúirí a thoghadh, is é sin, ceithre cinn as na sé treabhainn a cuireadh chuig gach ceann de na ceithre léigiúin a bhunaigh arm na Róimhe . Roimhe seo bhí na poist seo i lámha na gconsal nó na ndeachtóirí don chuid is mó.

Tagairtí[cuir in eagar | athraigh foinse]

  1. Dio, LXVII, 2.
  2. Entry on tribunus, Oxford Latin Dictionary (Oxford: Clarendon Press, 1982, 1985 reprinting), p. 1972.
  3. Varro, De lingua latina 5.80.
  4. Polybius, 6.12.6.