Einceifealaíteas eachaí oirthearach
  | |
| Cineál | galar víreasach tógálach, infectious disease with epilepsy (en)  , arbovirosis (en) , alphavirus infections (en) , einceifealapaite, einceifilíteas, mosquito-borne disease (en) agus galar |
|---|---|
| Speisialtacht leighis | galair thógálacha |
| Cóireáil chliniciúil | |
| Comharthaí | fiabhras, tinneas cinn, urlacan, meningism signs (en) , ríog, pairéis, pairilis agus crithfhuacht |
| Scrúduithe | scrúdú fisiciúil, áireamh eiritricítí críochnúil, tomagrafaíocht ríomhairithe X-ghathach, íomháú athshondais mhaighnéadaigh, leictreinceifealagrafaíocht, neodrúchán, ELISA agus imoibriú slabhrúil polaiméaráise |
Cógais | |
| Pataigineas | |
| Tarchur pataigineach | mosquito borne transmission (en) |
| Cúis | Eastern equine encephalitis virus |
| Aicmiú | |
| ICD-11 | 1C84 |
| ICD-10 | A83.2 |
| ICD-9 | 062.2 |
| Acmhainní seachtracha | |
| eMedicine | 233442 |
| MeSH | D020242 |
| Orphanet | 83594 |
| UMLS CUI | C0153065 |
| DOID | DOID:10841 |
Is galar é einceifealaíteas eachaí oirthearach (EEO), ar a dtugtar suanghalar freisin (gan a mheascadh le tripineasómóis Afracach dhaonna), arb í an Alfavíreas zónóiseach muiscít-veicteoireach is cúis leis, a fhaightear i Meiriceá Thuaidh, Láir agus Theas, agus i Muir Chairib. Aithníodh EEO den chéad uair in Massachusetts, Stáit Aontaithe Mheiriceá, in 1831, nuair a fuair 75 capall bás go mistéireach d'einceifealaíteas víreasach. Tarlaíonn eansótaigh d'EEO i gcapaill go rialta sna Stáit Aontaithe. Is féidir é a aithint freisin in asail agus séabraí. Go hannamh, is féidir leis daoine a ionfhabhtú freisin. Mar gheall ar neamhchoitiantacht an ghalair, d’fhéadfadh tionchar eacnamaíoch níos mó ná costas capaill agus éanlaithe a bheith mar thoradh air.[1] Faightear EEO inniu in oirthear na Stát Aontaithe agus is minic a bhaineann sé le machairí cósta. Is gnách é a fháil i stáit an Chósta Thoir agus Chósta na Murascaille.[2] I Florida, tuairiscítear thart ar cheann nó dhó chás dhaonna in aghaidh na bliana, cé go dtuairiscítear níos mó ná 60 cás d’einceifealaíteas eachaí. Sna blianta ina bhfuil na coinníollacha fabhrach don ghalar, tá líon na gcásanna eachaí os cionn 200.[3] Tá sé dúshlánach einceifealaíteas eachaí a dhiagnóisiú mar go bhfuil go leor de na hairíonna roinnte le tinnis eile agus is féidir le hothair a bheith aisiomptómach. D'fhéadfadh sé go mbeadh sampla de shreabhán ceirbreadhromlaigh nó d'fhíochán inchinne ag teastáil le haghaidh deimhnithe, cé go n-úsáidtear scanacháin CT agus scanacháin ÍAM chun einceifealaíteas a bhrath. D'fhéadfadh sé seo a bheith ina léiriú go bhfuil gá le tástáil le haghaidh EEO. Má ghlactar bithóipse den sreabhán ceirbreadhromlaigh, seoltar chuig saotharlann speisialaithe í lena tástáil.
Tá dlúthbhaint ag víreas einceifealaíteas eachaí oirthearach (VEEO) agus le víreas einceifealaíteas eachaí Veiniséalach agus víreas einceifealaíteas eachaí an iarthair.
Tagairtí
[cuir in eagar | athraigh foinse]- ↑ “Eastern Equine Encephalomyelitis”. United States Department of Agriculture Animal and Plant Health Inspection Service. United States Department of Agriculture (USDA). Cartlannaíodh an bunleathanach ar 3 February 2017. Dáta rochtana: 1 May 2017.
- ↑ “Eastern Equine Encephalitis”. Centers for Disease Control and Prevention (CDC). Dáta rochtana: 30 April 2017.
- ↑ “Eastern Equine Encephalitis”. Florida Health. Dáta rochtana: 30 April 2017.