Lampa gealbhruthach

Gealbhruthaíl is bun le hastaíocht solais sa ghnáthlampa leictreach. Seoltar sruth leictreach trí shreang tungstain, éiríonn an tsreang te dá bharr, agus má bhíonn an tsreang te go leor — thar 800 °C, abair — astaítear solas infheicthe chomh maith le méid mór radaíochta infridheirge. Tugtar an filiméad ar an tsreang théite. De réir mar a ardaíonn teocht na sreinge, léiríonn dlí Stefan is dlí Wien conas a athraíonn speictream na radaíochta uaithi. Chun lampa gealbhruthach éifeachtach a dhéanamh, ba bhreá dá bhféadfaí an teocht a ardú chuig 6000 °C, teocht dhromchla na Gréine, sa dóigh is go mbeadh buaic speictream an lampa i lár an réimse infheicthe, díreach mar atá buaic speictream na Gréine. Ach fiú le tungstan, an miotal is airde leáphointe, is deacair dul mórán thar 3000 °C, an ghnáth-theocht feidhmithe, mar galaíonn an tungstan ón tsreang, rud a lagaíonn í, agus tuirlingíonn an ghal ar an ngloine, rud a dhorchaíonn é. De bharr na teochta ísle seo, 3000 °C, astaítear cuid mhór radaíochta infridheirge ó lampa gealbhruthach ar bith, agus ní astaítear mar sholas infheicthe ach b'fhéidir 5% den fhuinneamh leictreach. Is ar éigin a astaítear radaíocht ultraivialait ar chor ar bith ó lampa gealbhruthach tungstain.