Himno Nacional Argentino

Ón Vicipéid, an chiclipéid shaor.
WD Bosca Sonraí Saothar CeoilHimno Nacional Argentino

Cuir in eagar ar Wikidata
Foirm cheoilamhrán náisiúnta Cuir in eagar ar Wikidata
Sámpla ceoil Cuir in eagar ar Wikidata
Tonúlachtmórghléas B-maol Cuir in eagar ar Wikidata
CumadóirBlas Parera
LiriceoirVicente López y Planes
Teanga an tsaothair nó an ainman Spáinnis
Musicbrainz: 921608dd-62d0-38c9-9149-578e64ad24bb Cuir in eagar ar Wikidata

Is é Himno Nacional Argentino amhrán náisiúnta na hAirgintíne.

Stair[cuir in eagar | athraigh foinse]

Scríobh Vicente López y Planes na focail Spáinnise agus chum Blas Parera an ceol. Scríobhadh an t-amhrán ar an 11 Bealtaine, 1813, trí bliana dearbhú oifigiúil an neamhspleáchais ón Spáinn. Mar sin, is é an 11 Bealtaine Lá an Amhráin san Airgintín.

Thosaigh an Réabhlóid Bhealtaine sa bhliain 1810 san Airgintín, agus dearbhaíodh saoirse ón Spáinn sa bhliain 1816, ach níor ghlac an Spáinn leis an dearbhú seo roimh 1863. Mar gheall ar an gcogadh idir an dá tíortha, tá íomhánna láidre san amhrán seo. Glacadh le leagan níos giorra, áfach, ar an 2 Lúnasa, 1924, nach bhfuil ann ach an chéad véarsa agus an curfá, agus níl an leagan sin chomh fíochmhar.

San Airgintín, tá sé riachtanach an t-amhrán a sheinm ag gach ócáid oifigiúil, agus ní mór don lucht éisteachta seasamh agus an t-amhrán a chanadh. Chuir an rac-cheoltóir Charly García leagan den amhrán san albaim a d'eisigh sé i 1990, Filosofía barata y zapatos de goma, agus meastar an roinnt daoine gur thug sé neamh-aird don 'mheas' traidisiúnta a ghabhadh leis an amhrán san Airgintín.

Liricí[cuir in eagar | athraigh foinse]

Is é seo a leanas ná an leagan nua-aimseartha, a ghlacadh leis ar an 2 Lúnasa, 1924, seachas na hionsaí fíocmhara ar an Spáinn.

5

Oíd, mortales, el grito sagrado:
"¡Libertad, libertad, libertad!"
Oíd el ruido de rotas cadenas,
ved en trono a la noble igualdad.
Ya su trono dignísimo abrieron
las Provincias Unidas del Sud
y los libres del mundo responden:
"Al gran pueblo argentino, ¡salud!
Al gran pueblo argentino, ¡salud!"
Y los libres del mundo responden:
"Al gran pueblo argentino, ¡salud!"

Estribillo
Sean eternos los laureles
que supimos conseguir,
que supimos conseguir.
Coronados de gloria vivamos...
¡o juremos con gloria morir!,
¡o juremos con gloria morir!,
¡o juremos con gloria morir!

6

Aistriúchán[cuir in eagar | athraigh foinse]

A bhámhairí! Éistigí leis an nglaoch naofa;
Saoirse! Saoirse! Saoirse!
Éistigí le bhfuaim na slabhraí briste.
Feicigí ar Ionannas uasalach urraimithe.
Anois, thaispeáin na cúigí aontaithe an deiscirt
An ríchathaoir an-uasalach is acusan.
Agus freagraíonn saordhaoine an domhain:
Beannaímid sár-dhaoine na hAirgintíne!
Beannaímid sár-dhaoine na hAirgintíne!
Agus freagraíonn saordhaoine an domhain;
Beannaímid sár-dhaoine na hAirgintíne!

CHORUS
Go mairí an chraibh go síorach
Go bhfuil 'fhios againn conas bhuachan a fháil amach.
Mairimis corónaithe leis an nglóir,
nó geallaimis marbh leis an nglóir.
Nó geallaimis marbh leis an nglóir! Nó geallaimis marbh leis an nglóir! Nó geallaimis marbh leis an nglóir!

Bunleagan[cuir in eagar | athraigh foinse]

Is é seo a leanas an bunleagan, "Marcha patriotica" mar theideal:

Oíd, mortales, el grito sagrado:
Libertad, libertad, libertad.
Oíd el ruido de rotas cadenas,
Ved en trono a la noble igualdad.
Se levanta a la faz de la Tierra
una nueva y gloriosa Nación,
coronada su sien de laureles,
y a sus plantas rendido un león.

CORO
Sean eternos los laureles,
que supimos conseguir.
Coronados de gloria vivamos...
o juremos con gloria morir.

De los nuevos campeones los rostros
Marte mismo parece animar
la grandeza se anida en sus pechos:
a su marcha todo hacen temblar.
Se conmueven del Inca las tumbas,
y en sus huesos revive el ardor,
lo que va renovando a sus hijos
de la Patria el antiguo esplendor.

Pero sierras y muros se sienten
retumbar con horrible fragor:
todo el país se conturba por gritos
de venganza, de guerra y furor.
En los fieros tiranos la envidia
escupió su pestífera hiel;
su estandarte sangriento levantan
provocando a la lid más cruel.

¿No los véis sobre México y Quito
arrojarse con saña tenaz
y cuál lloran, bañados en sangre,
Potosí, Cochabamba y La Paz?
¿No los véis sobre el triste Caracas
luto y llantos y muerte esparcir?
¿No los véis devorando cual fieras
todo pueblo que logran rendir?

A vosotros se atreve, argentinos,
el orgullo del vil invasor;
vuestros campos ya pisa contando
tantas glorias hollar vencedor.
Más los bravos, que unidos juraron
su feliz libertad sostener,
a estos tigres sedientos de sangre
fuertes pechos sabrán oponer.

El valiente argentino a las armas
corre ardiendo con brío y valor,
el clarín de la guerra, cual trueno,
en los campos del Sud resonó.
Buenos Ayres se opone a la frente
de los pueblos de la ínclita unión,
y con brazos robustos desgarran
al ibérico altivo león.

San José, San Lorenzo, Suipacha,
ambas Piedras, Salta y Tucumán,
La Colonia y las mismas murallas
del tirano en la Banda Oriental.
Son letreros eternos que dicen:
aquí el brazo argentino triunfó,
aquí el fiero opresor de la Patria
su cerviz orgullosa dobló.

La victoria al guerrero argentino
con sus alas brillante cubrió,
y azorado a su vista el tirano
con infamia a la fuga se dio.
Sus banderas, sus armas se rinden
por trofeos a la libertad,
y sobre alas de gloria alza el pueblo
trono digno a su gran majestad.

Desde un polo hasta el otro resuena
de la fama el sonoro clarín,
y de América el nombre enseñando
les repite: "¡Mortales, oíd!:
ya su trono dignísimo abrieron
las Provincias Unidas del Sud".
Y los libres del mundo responden:
"Al gran pueblo argentino, ¡salud!

Sean eternos los laureles
que supimos conseguir.
Coronados de gloria vivamos...
¡o juremos con gloria morir!

Naisc sheachtracha[cuir in eagar | athraigh foinse]

Tagairtí[cuir in eagar | athraigh foinse]