Jump to content

Réalachas (caidreamh idirnáisiúnta)

Ón Vicipéid, an chiclipéid shaor.
Ba spreagadh mór don smaointeoireacht réalaíoch saothar Niccolò Machiavelli, Prionsa na bliana 1532.

Tá an réalachas ar cheann de na príomhscoileanna machnaimh i dteoiric an chaidrimh idirnáisiúnta, agus a chruthaíonn go teoiriciúil státaireacht Realpolitik na hEorpa sa nua-aois luath. Cé go gcuimsíonn sé réimse leathan machnaimh, tá sé aontaithe ag an gcreideamh gur i gcónaí agus gur gá gur réimse coinbhleachta í an pholaitíocht dhomhanda i measc gníomhaithe atá sa tóir ar shaibhreas agus ar chumhacht. Tá teoiricí an réalachais i gcodarsnacht le hidéil chomhoibríocha an liobrálachais.

Roinntear réalaithe i dtrí rang bunaithe ar a dtuairim ar na cúiseanna riachtanacha na coimhlinte idir stáit. Creideann réalaithe clasaiceacha go leanann sé ón nádúr daonna; cuireann nua-réalaithe é i leith dhinimic an chórais stáit ainrialta; Creideann réalaithe nuachlasaiceacha gur an dá cheann is cúis leis, in éineacht le an pholaitíocht intíre. Roinntear nua-réalaithe freisin idir réalaithe cosantacha agus ionsaitheacha. Rianaíonn réalaithe stair a gcuid smaointe siar tríd an tseandacht chlasaiceach, ag tosú le Túicídides .

Tá speictream smaointe i gceist leis an réalachas,[1][2] a mbíonn claonadh acu a bheith bunaithe ar roinnt moltaí lárnacha, mar:

  1. Státlárachas : is iad stáit na gníomhaithe lárnacha sa pholaitíocht idirnáisiúnta, seachas ceannairí nó eagraíochtaí idirnáisiúnta;
  2. Ainrialtacht : is ainrialta é an córas polaitiúil idirnáisiúnta, toisc nach bhfuil aon údarás fornáisiúnta ann chun rialacha a fhorghníomhú;
  3. Réasúntacht agus/nó féinspéiseachas : gníomhaíonn stáit ar mhaithe lena leas réasúnach féin amháin laistigh den chóras idirnáisiúnta; agus
  4. Cumhacht : is mian le stáit cumhacht i gcomhair féinchaomhnaithe.[3]

Féach freisin[cuir in eagar | athraigh foinse]

Tagairtí[cuir in eagar | athraigh foinse]

  1. Schweller (1997). "New Realist Research on Alliances: Refining, Not Refuting, Waltz's Balancing Proposition". The American Political Science Review 91 (4): 927–930. doi:10.2307/2952176. ISSN 0003-0554. 
  2. William C. Wohlforth (MF 2009). "Realism". academic.oup.com. doi:10.1093/oxfordhb/9780199219322.003.0007. Dáta rochtana: 2023-12-08.
  3. Jack Donnelly, "The Ethics of Realism", in Christian Reus-Smit, Duncan Snidal (eds.), The Oxford Handbook of International Relations, Oxford University Press, 2008, p. 150.