Ingeborg Bachmann

Ingeborg Bachmann
	; (1962)
Beathaisnéis
Breith	25 Meitheamh 1926; Klagenfurt, An Ostair
Bás	17 Deireadh Fómhair 1973 ; 47 bliana d'aois; an Róimh, An Iodáil
Siocair bháis	Bás tionóisceach
Áit adhlactha	Klagenfurt (Annabichl) Cemetery (en)
Áit chónaithe	an Róimh
Gníomhaíocht
Réimse oibre	Filíocht agus aiste
Suíomh oibre	Vín
Gairm	file, scríbhneoir aistí, drámadóir, leabhrógaí, fealsamh, iriseoir, scríbhneoir scripte, scríbhneoir, aistritheoir
Tréimhse oibre	1950 –
Ball de	Gruppe 47 ; Deutsche Akademie für Sprache und Dichtung
Faoi thionchar	Ilse Aichinger
Teangacha	An Ghearmáinis agus an Iodáilis
Saothar
	Saothar suntasach Trois sentiers vers le lac (fr) ; Die Karawane und die Auferstehung (fr) ; (1958) Le Bon Dieu de Manhattan (fr) ; (1961) The thirtieth Year (en) ; (1971) Malina (en) ;
Suíomh a chartlainne	Österreichische Nationalbibliothek LIT 423/14: Nachlass Ingeborg Bachmann ;
Teaghlach
Páirtí	Max Frisch ; Paul Celan
	Gradam a fuarthas (1971) Anton Wildgans Prize (en) ; (1968) Grand Austrian State Prize for Literature (en) ; (1964) Duais Georg Büchner; (1957) Literaturpreis der Stadt Bremen ;
	Síniú

Ba fhile, úrscéalaí, scríbhneoir gearrscéalta agus intleachtóir í Ingeborg Bachmann (25 Meitheamh 1926 san Ostair – 17 Deireadh Fómhair 1973 sa Róimh). Tá clú uirthi mar dhuine de na guthanna ba mhó i litríocht na hOstaire agus na Gearmáine sa 20ú haois. Bhí tionchar suntasach aici ar litríocht na Gearmáine tar éis an Dara Cogadh Domhanda.^[1]

Bhí sí luaite le Gruppe 47,^[2] cumann liteartha a bunaíodh i Vín i 1947.

Fuair sí bás i Roma in 1973, in aois 47 di, tar éis tine ina hárasán. Tá an bás sin timpeallaithe ag míthuiscintí agus conspóid: tuairiscíodh go raibh sí ag fulaingt ó dhúlagar agus andúil míochainí.

Grá

Bhí Bachmann i ngrá ar feadh a saoil – bhí roinnt caidreamh pearsanta aici a d'fhág rian suntasach ar a cuid scríbhneoireachta, go háirithe a cuid filíochta agus próis. Bhí an rómánsúlacht go smior inti, i gcónaí ag lorg eachtraí grá. Ní raibh sí pósta riamh agus clann ar bith uirthi.

Ceann de na caidrimh is iomráití i saol Bachmann ba an gaol idir í agus an file Giúdach-Rómáinis Paul Celan (1920–1970), file mór eile de chuid na Gearmáine. Bhuail siad le chéile i 1948 i Vín. Cé gur chaith siad tréimhse ghearr le chéile, mhair a gcaidreamh ar feadh na mblianta.

Níor tháinig Celan chuige féin ó uafáis an chogaidh agus ó bhás a mhuintire, agus bádh sa Seine i 1970 é nuair a chaith sé é féin den droichead le teann éadóchais. Malina is ainm don úrscéal a scríobh Bachmann lena chaoineadh. Arsa sí: ‘Tá deireadh le mo shaol féin [chomh maith]. Bádh san abhainn é [Celan] le linn na hathlonnaíochta.’ (Is tagairt d’athlonnú agus do dhíothú na nGiúdach ach sa bhfocal Transport sa mbuntéacs).^[3]

Caidrimh eile :

Max Frisch, úrscéalaí agus drámadóir as an Eilvéis. Bhí a gcaidreamh fada agus casta, agus ar éigean a d'fhéadfadh críoch níos measa a bheith air.
Eugenio Montale, file Iodálach mór le rá – is minic a luaitear suim intleachtúil eatarthu, cé nach bhfuil sé soiléir an raibh siad i gcaidreamh rómánsúil.
Henry Kissinger, taidhleoir na S-A. Deir Ina Hartwig ina beathaisnéis Wer war Ingeborg Bachmann? Eine Biographie in Bruchstücken (2017)^[1] go raibh caidreamh pearsanta idir Bachmann agus Kissinger. De réir Hartwig, bhuail an bheirt lena chéile i 1955 ag Scoil Samhraidh Harvard, áit a raibh Bachmann mar scoláire agus Kissinger mar léachtóir. Léiríonn Hartwig, tar éis di agallamh a chur ar Kissinger agus rochtain a fháil ar a gcomhfhreagras, go raibh an caidreamh, a mhair cúpla bliain, i bhfad níos mó ná cairdeas. Dúirt Kissinger léi go raibh sé an-tógtha le Bachmann; bhí sé pósta ag an am agus clann aige.
Hans Werner Henze (1926–2012) – cumadóir ceoil Gearmánach sa Róimh. D’oibrigh siad ar roinnt tionscadal le chéile, lena n-áirítear libretti do cheoldrámaí, m.sh. Der Prinz von Homburg. Cé nach raibh an caidreamh rómánsúil, ba cheann de na caidrimh chruthaitheacha is torthúla le linn a saoil.

Gaeilge

Ingeborg Bachmann Dánta Aistrithe ag Isobel Ní Riain in 2022,^[4]

Féach freisin

Max Frisch, Paul Celan, Henry Kissinger,

Tagairtí

↑ ^1.0 ^1.1 "Wer war Ingeborg Bachmann? - Ina Hartwig | S. Fischer Verlage" (de). www.fischerverlage.de. Dáta rochtana: 2025-05-10.
↑ "Gruppe 47" (as de) (2025-05-09). Wikipedia.
↑ Diarmuid Johnson (2018). "Ná Ligimis Maidí Na Staire Le Sruth ...". Comhar 78 (11): 23–25. ISSN 0010-2369.
↑ Isobel Ní Riain (2022-08-18). "Ingeborg Bachmann Dánta" (ga-IE). Coiscéim 2022, ISBN 6660012220304. Dáta rochtana: 2025-05-10.

[:0-1] 1.0 ^1.1 "Wer war Ingeborg Bachmann? - Ina Hartwig | S. Fischer Verlage" (de). www.fischerverlage.de. Dáta rochtana: 2025-05-10.

[2] "Gruppe 47" (as de) (2025-05-09). Wikipedia.

[3] Diarmuid Johnson (2018). "Ná Ligimis Maidí Na Staire Le Sruth ...". Comhar 78 (11): 23–25. ISSN 0010-2369.

[4] Isobel Ní Riain (2022-08-18). "Ingeborg Bachmann Dánta" (ga-IE). Coiscéim 2022, ISBN 6660012220304. Dáta rochtana: 2025-05-10.

[1]

[2]

[3]

[4]